Op zijn dertiende verkocht hij al singletjes op de markt in Leeuwarden en op zijn vijftiende begon hij in diezelfde stad zijn eerste platenzaak Bij de Put. Uit frustratie zette hij in 1972 zijn eigen platenlabel Universe op, want er was geen enkele platen-maatschappij die zijn band Hello wilde contracteren. Dit bleek een slimme zet, want drie jaar later ontdekte Wobbe van Seijen Herman Brood en bracht diens eerste solo-lp uit op datzelfde Universe label. Een platenbaas was geboren.
Vanaf dat moment liet Van Seijen het zingen en muziek maken voor wat het was en concentreerde zich op de winkel en Universe. Voor het laatste sloot hij grote contracten met EMI, Philips en Virgin. De giganten distribueerden en brachten onder licentie muziekprodukties van Universe op de markt. Speciaal voor het alternatieve publiek had Van Seijen inmiddels in Leeuwarden zijn tweede platenzaak en label Sound & Vision opgezet. Begin 1996 verkocht hij plotseling beide winkels om zich vervolgens helemaal toe te leggen op het uitbrengen van muziek. De recente overname van grote voorraden cd's van het dance- en R&B-label Mecado, dat ooit een omzet had van twintig miljoen, gaat hem hopelijk geen windeieren leggen. "Muziek en handel is mij met de paplepel ingegoten."
"In feite ben ik een gefrustreerde muzikant, die zijn gevoelens probeert uit te drukken door middel van anderen. Ik had het graag allemaal gewild, maar op een gegeven moment moest ik een keuze maken. Universe begon uit frustratie, omdat er geen maatschappij was die mijn materiaal van Hello en Pughs Place wilde uitbrengen. In eerste instantie ging het om lokaal produkt en langzaam ben ik overgegaan op nationaal produkt in de vorm van Cuby & The Blizzards, Bintangs, Hans Dulfer en Herman Brood."
In het jaar waarin hij Brood's eerste elpee 'Showbiz Blues' uitbracht, sloot Van Seijen een licentie- en distributiecontract met Philips. Zes jaar lang verschenen er jaarlijks zo'n vijftig Universe produkties bij Philips. Hoewel de Leeuwarder omstreeks 1988 eenzelfde deal sloot met Virgin zegt hij toch altijd onafhankelijk te zijn geweest. "Ik maakte produkten met Universe, maar die kwamen uit op het Virgin-label. Zodra de licentie verliep kwamen de rechten weer bij mij terug. De naam Virgin stond dan op de plaat en daarachter stond dan bijvoorbeeld Universe Produkties. Daarnaast distribueerde Virgin ook nog Universe materiaal voor mij. Tegenwoordig breng ik zoveel mogelijk materiaal uit op mijn eigen Universe-label en dan heb ik iemand die stuurt het materiaal voor mij de hele wereld over."
Hoewel Universe en het later opgerichte Sound & Vision kleine labels zijn, moet de rol van met name de eerste niet onderschat worden. Van Seijen dicht zichzelf een pioniersrol toe binnen de Nederlandse platenindustrie. "Ik bracht de eerste punk elpees uit. Ik was de eerste die Nederlandstalige popmuziek uitbracht, de eerste die met doorzichtig vinyl kwam. Op een gegeven moment werd ik een spotter. Ik was vaak de eerste met nieuwe dingen en pikte meestal te vroeg de trend op zodat een ander het twee, drie jaar later kon verzilveren."
Ook in Friesland zegt Van Seijen een baanbreker te zijn geweest. "Ik was de eerste in Friesland die groepen uit de provincie zoals Kobus en Irolt begon op te nemen en uit te brengen. Na de tijd heeft Tophole een aantal hele leuke dingen heeft gedaan. Ik heb een duidelijke voortrekkersfunctie gehad in het opsporen van talent in Friesland. In 1989 heb ik bijvoorbeeld De Kast, die toen nog Wish To Escape heette, ontdekt en heb hun eerste cd uitgebracht. Bovendien heb ik toch duidelijk mijn nek uitgestoken door bijvoorbeeld Christ and Concrete of Umberto uit te brengen, ook al waren de verkopen soms tweehonderd per elpee. Daarom ben ik blij dat Friesland Pop nu de artiesten begeleid, die daarvoor bij Universe kwamen aankloppen. Voor de pop in Friesland is het veel beter geworden en daar ben ik vreselijk blij mee."
Hoewel Friesland Pop Van Seijen dus een hoop geregel bespaard heeft is hij toch niet onverdeeld gelukkig met deze organisatie. "Friesland Pop is in feite een verlengstuk van wat ik in de jaren zestig, zeventig en tachtig heb gedaan. Want toen was ik dus al bezig met het opsporen en begeleiden van groepjes. Daarbij vind ik de rol van Friesland Pop nog altijd discutabel. De Kast is zonder meer een zeer belangrijke groep geworden. In commercieel en artistiek oogpunt is dat toch wel het toppunt wat hier in Friesland gebeurt. Toch heeft De Kast nooit die steun gehad van Friesland Pop wat het verdiend heeft. Friesland Pop houdt zich mijns inziens te veel bezig met dingen die nog geen bestaansrecht hebben of nooit bestaansrecht zullen hebben. Wanneer ik die pot met geld, die overigens veel te klein is, te beheren had, was het heel anders gegaan. Ik had liever gezien dat er bij Friesland Pop een gerichter beleid kwam. Vijf groepen selecteren, vijfenzeventig procent van het budget, wat echt niet groot is, daarin steken en hen optimale begeleiding geven door middel van videoclips zodat ze in ieder geval die doorbraak kunnen proberen te maken."
Zowel Universe als Sound & Vision zijn opgezet uit idealisme. Bands die net als Hello geen contract konden krijgen bij de grote maatschappijen, konden wel op deze labels terecht. "Ik heb veel geld verloren in de Friese Bries, maar ik vond dat ik die bands toch moest steunen. Wanneer ik het niet doe, wie doet het dan? Jos (Eigenaar van Tophole: red) en ik gaven toch al die bandjes de kans om iets op poten te zetten. Jos is er mee gestopt en als Marius (eigenaar Marista Records: red) er mee stopt wie brengt het dan nog uit? Sound & Vision, zowel de platenzaak als het label, is opgericht om nieuw talent op te sporen en die de kans te geven om op dat label te komen. Het is een label voor alternatieve bands."
Iedereen wil aandacht en zo ook Van Seijen, het liefst positief natuurlijk. Het irriteert hem dan ook dat Friesland Pop hem nooit ergens bij betrokken heeft en, erger nog, dat de provinciale pers hem vaak niet op waarde kon schatten. "Met de Friese Bries in de jaren tachtig had ik me voorgenomen om allerlei groepjes uit Friesland op te nemen en die in de publiciteit te brengen. Het werden vier elpees met een liftende duim erop. De vijfde heette 'Groeven uit Heerenveen'. Al die groepen kregen nu voor het eerst de kans om op de radio gedraaid te worden. Die dingen gingen voor iets van ¦11,95 over de toonbank. Toen het materiaal op de markt kwam, kwamen er hele goede reacties op. Harm Harkema van de Leeuwarder Courant, die naam zal ik nooit weer vergeten, gaf echter zo'n vreselijk slechte recensie. Hij schreef dat deze elpees nooit op de markt mochten komen, want die zouden binnen een paar maanden in de opruimingsbakken bij V&D liggen voor ¦4,95. Ik heb me dat zo aangetrokken dat ik alle platen heb vernietigd. Ik heb de bijl erin geslagen."
De laatste jaren is Van Seijen een stuk zakelijker geworden. Dat moet ook wel want het leven van een platenbaas is keihard. "Ik probeer toch altijd een break-even point te halen met mijn label, of winst te maken. Sinds ik de winkels verkocht heb, probeer ik er nog meer winst uit te halen. Ik heb sinds eind 1996 een hele goede deal met een distributiemaatschappij in Engeland, die vreselijk zijn best voor mij doet. Maar ik ben nog veel meer van plan. Ik voel dat mijn materiaal de wereld door moet. De winkel werd me op een gegeven moment te klein, hoe vreselijk gezellig het ook was. Ik wilde mijn produkt laten zien en verkopen aan de rest van de wereld."
Hoewel de winkel misschien te klein voor hem werd, dankt Van Seijen daar misschien toch wel zijn grootste bekendheid aan. Een paar jaar geleden gingen de beelden van zijn platenzaak Bij de Put de hele wereld over. De Leeuwarder had namelijk tien dagen voor de release de nieuwe cd 'Like a Prayer' van Madonna al in de winkel. Foutje! "Op een gegeven moment kwam iemand terug in de winkel met een verkeerde cd in het doosje. Ik dacht die zal wel zo snugger zijn om naar een radiostation te gaan. Ik werd zelfs bedreigd door de maffia en heb politiebewaking om mijn huis gehad. Ik zat in een interview bij Veronica toen ik een telefoontje kreeg uit Londen. Ik werd uitgenodigd om bij de NBC in Amerika van coast to coast op televisie te komen."
Hoewel van Seijen de klanten van Bij de Put als bijna heilig beschouwt, zag hij in die winkel toch vaak dezelfde gezichten en als platenbaas ontmoette hij veel meer nieuwe mensen. Zo leerde Van Seijen in 1974 Moe Asch, de oprichter van het Folkways label, kennen. "Dat is een van de meest interessante personen die ik heb ontmoet. Hij vond dat hij ieder geluid dat interessant was en waarvan hij dacht dat het uit ging sterven moest vastleggen op geluidsdragers. Hij bracht lp's uit waar hij niet meer dan honderd van verkocht. Wanneer er een indianenstam in Alaska of Zuid-Amerika dreigde te verdwijnen, dan nam hij dat op. Het hoeft niet altijd in de aantallen te lopen, het is ook de kwaliteit die telt. Ik probeer dat ook te doen, op mijn manier. Mijn label is op te delen in muziek voor de handel en muziek die zoveel emotie heeft dat ik het gewoon moet opnemen, ook al verkoop ik er maar honderd van. Ik heb bijvoorbeeld opnames uitgebracht van Abe Brouwer die de 'De Gouden Swipe' (Friese roman: red) voorleest, maar ook van Nederlandse dichters als Simon Carmiggelt en Nico Scheepmaker. Daarnaast breng ik ook hele commerciële dingen uit. Door dat te doen kan ik ook weer dingen doen die minder verkopen. Mecado is puur handel, dat gaat me geld opleveren. Ik vind dat niet interessant, het is veel leuker om Henk van der Hei uit te brengen, die heeft hart. Zodra ik mij ga verloochenen wat betreft muziekgevoel en alleen maar met de handel bezig ben, dan is het voor mij afgelopen. Ik ben geobsedeerd door materiaal dat tijdloos is. Veel muziek, waaronder Mecado, is niet tijdloos. Vandaag is het hot en morgen is het over."
Marco van der Leest (bron)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten